… but it wouldn’t be nothing without a woman or a girl. James Brown zong het al in 1966, en gelijkt heeft ‘ie. Wij zijn trots dat we in de keuken een vrouwelijke chef de partie hebben: onze eigen Loes. Maar zo vanzelfsprekend is dat niet, een vrouwelijke chef. De Nederlandse keuken is tot op heden nog steeds vooral een mannenwereld. Ongeveer 10% van het keukenpersoneel in de horeca is vrouwelijk, schat Koninklijke Horeca Nederland. En dat is echt veel te weinig. 

“Hoe komt dat zo?”, vraag je jezelf misschien af. Ik denk dat het deels te maken heeft met het imago wat we creëren. Google voor de aardigheid eens ‘vrouwelijke chefs in Nederland’, en je zult alleen maar hits tegenkomen die gaan over de crème de la crème. De Topchefs en Meesterkoks, stuk voor stuk top of the bill heldinnen met eigen programma’s op 24Kitchen en uitgebrachte kookboeken. En begrijp me niet verkeerd: deze powervrouwen verdienen alle lof. Resultaat komt niet vanzelf aanwaaien. Ze laten zien dat hard werken wordt beloond. Ik heb ontzettend veel respect voor ze, en hun bijdragen om dat glazen plafond in de horeca te doorbreken. Een voorbeeld voor ons allemaal, als je het mij vraagt.

De 10% waar KHN het over heeft, gaat echter niet alleen maar over de absolute top. Integendeel. Er zijn een heleboel vrouwelijke chefs waar het eigenlijk nooit écht over gaat. We kennen ze niet, we zien ze meestal niet en hebben daardoor helemaal niet in de gaten dat ze er echt zijn. Deze vrouwelijke chefs hebben misschien geen prestigieuze titels of prijzen, maar zijn wat mij betreft net zo ‘topchef-waardig’ als alle anderen.

Het werk wat Loes doet is voor haar ogenschijnlijk vanzelfsprekend. En ooit komt er misschien een tijd dat we er niet eens meer bij stil hoeven te staan. Maar vandaag de dag, in een wereld die wordt gedomineerd door mannen, mogen we best wat vaker benadrukken hoe badass de plek is die ze inneemt. En met haar élke vrouwelijke (leerling) chefkok of keukenhulp. Als we met zijn allen willen streven naar meer vrouwelijke chefs in de keuken – en daarmee diversiteit in onze branche – dan zal er wat moeten veranderen.

Laten we beginnen met het scheppen van een realistischer imago. Want als we álle vrouwelijke chefs eens wat vaker aan het woord laten, hun visies en ambities delen en hun verhalen vertellen, zorgen we ervoor dat elke vrouwelijke chef (in spé) zich aangesproken voelt.

Ja, de keuken is een man’s world. En misschien blijft dat ook wel altijd zo. Maar elke vrouwelijke chef is een topchef, en die titel mogen ze met trots dragen.